Münir Nurettin bu şiiri okuyunca o kadar etkilenmiş ki, hemen beste yapmaya koyulmuş üstada haber vermeden.
"Acaba" demiş, "şair bunu hangi insiyakla, hangi tepede yazdı?" Zira memleket o zaman da yedi tepeden müteşekkil. Bir bir o tepe senin bu tepe benim çıkmış şiiri bestelemeye. Süleymaniye'den başlamış, akşama kadar uğraşmış, bir türlü istediği ruhu, o melodiyi bulamamış. Başka gün Fatih'de devam etmiş ama heyhat! Yok. Aradığı şey yok tepelerde.
Eyüp'e, Pierre Loti'ye çıkmış başka bir gün. Başlamış musikiyi aramaya ve sonunda, aradığını bulan insanların yüzüne yerleşen o sakin gülümsemeyle terennüm etmiş "Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul!"
Sonra Yahya Kemal'le karşılaşmışlar bir mecliste. "Münir Nurettin, "Üstad" demiş, "Siz bu şiiri hangi tepede yazdınız?"
Yahya Kemal "Pierre Loti" deyince, bizimki, "Hah, ben de orada besteledim işte" demiş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder